Ο γλύπτης Νικόλαος Ίκαρης, οικογενειακό επίθετο Αϊβαλιώτης, γεννήθηκε στό Χρυσόστομο Ικαρίας το 1915. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1952 και συνέχισε τις εικαστικές σπουδές του στο Παρίσι. Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην Εθνική Αντίσταση με αποτέλεσμα να φυλακιστεί. Εργάστηκε στην Ελλάδα, στη Γερμανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Δίδαξε στο Κingsborough του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διεθνείς διοργανώσεις, Μπιενάλε Βενετίας 1956, Μπιενάλε Παρισίων 1957, Διεθνή Παναθήναια 1965 κ.ά. και έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων. Έργα του βρίσκονται στα Μουσεία του Μπόχουμ στη Γερμανία, της Χάιφα στο Ισραήλ, στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας και οε ιδιωτικές συλλογές. Επίσης κοσμούν διάφορες πόλεις στην Ελλάδα (Αγιος Κήρυκος Ικαρίας, Πυθαγόρειο Σάμου, Βόλος, Κως κ.ά.) και ανά τον κόσμο (Νέα Υόρκη, Βοστώνη, Βιέννη, Ρουρ Γερμανίας κ.ά.). Το ορειχάλκινο άγαλμα της «Αποκαθήλωσης», ύψους τεσσάρων μέτρων, στήθηκε τον Αύγουστο του 2006, στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, στον Άγιο Κήρυκο Ικαρίας. Εκτός από τα εικαστικά του έργα, ο Ίκαρης άφησε και γραπτά κείμενα, κυρίως ποίηση και δοκίμια. Πέθανε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 25 Δεκεμβρίου 1994. Έργα του είναι ο Ίκαρος στο λιμάνι Αγίου Κηρύκου Ικαρίας, το μνήμα της Σοφίας Βέμπο, η Γοργόνα στον ηλεκτρικό σταθμό Αμαρουσίου, η προτομή του Νικολάου Γούναρη στον Παράδεισο Αμαρουσίου και άλλα πολλά
Νίκος Ίκαρης
